கேட்காமல் எதுவும் கிட்டுவதில்லை
தட்டாத கதவுகள் திறக்கப்படுவதில்லை
ஏதோ வேகத்தில் வார்த்தைகளை தூக்கி எரிய வரும் துணிவு
அதை மறந்திடச் சொல்லி கேட்க வருவதில்லை
போகும் வரை கேட்காமல் போய்விடுவேன் – என
நான் இன்று துணியவில்லை
போகும் வரை தோழன் உன் தோள் அல்லாது
என் நாட்கள் நான் கடக்க வேண்டும் என்று துணிந்து நிற்கிறேன்.
சொன்னா வார்த்தைக்காக கேட்க வரவில்லை
‘நீ சொல்லி இருக்கக்கூடாது?’ என்ற என் மேல் உன் நம்பிக்கைக்காக
கேட்பாயாக – என் மன்னிப்பை – ஏற்பாயாக!
நட்பின் துதி பாடி நான் உன் நண்பன் என்ற கர்வத்தோடு கேட்கிறேன்
மன்னிப்பாயாக என்னை நீ!
No comments:
Post a Comment