உன் கரம் பிடித்து ஆரம்பித்த கடலில்
இன்று நான் மட்டும் தன்னந்தனியாக
நால் கரைகளும் இருளானதே
என் கண்கள் ஏதும் காண மறுக்கிறதே
ஆழம் போய் முத்தெடுத்து –
ஒளியில் உன் முகம் கண்டேன்
வழிநெடுகில்
உன் மதி முகம் என் மதி மயக்கி நான்
விழவில்லை
நிகழ்திடக் கூடும் என
எதிர்பார்க்கும் வேளைக்கும்
நடந்து விட்டதை உணரும்
தருணத்திற்கும்
இடையில் நாம் விழுந்து கிடந்ததை
உணர்தோம்
மற்ற உணர்வுகள் எலும்பும் முன்
நீ எழுந்து சென்றது தெரியாமல்
இன்றும் அதே உணர்வோடு – நான்
மதியில் உன் முகம் கண்டு
சிரிக்கிறேன் மூழ்குவது அறிந்தும்
நீ என்னோடு இருப்பது கனவல்ல
கனவுகள் தான் என் வாழ்க்கை!
